به گزارش خبرگزاری فرانسه گزارش سالانه سازمان ملل در مورد ثروت، فقر، سلامت و تعلیم و تربیت جهانی در بیستمین سالگرد انتشارش می‌گوید علیرغم "اوج گیری رشد در منطقه آسیا- اقیانوسیه"، وارد شدن به باشگاه‌های کشورهای ثروتمند حتی مشکل‌تر شده است.
نروژ غنی از نفت- که میزان امید به زندگی (یا میانگین طول عمر) در آن 81 سال است، دارای درآمد میانگین سالانه سرانه 58810 دلار و میانگین سالانه رفتن به مدرسه 12.6 سال است،اکنون از لحاظ "شاخص توسعه انسانی" در همه سال‌ها از سال 2001 به بعد، به جز دو سال، در راس سایر کشورهای قرار داشته است.
استرالیا، نیوزیلند، ایالات متحده آمریکا و ایرلند به ترتیب چهار کشور دیگری هستند که پنج کشور اول را تشکیل می‌دهند.
زیمبابوه میان 169 کشور آخرین رده را اشغال کرده است و بقیه کشورهای ته جدول شامل موزامبیک، بروندی، نیجر و جمهوری دموکراتیک کنگو می‌شوند.
در زیمبابوه در تضادی آشکار با نروژ، میانگین امید به زندگی تنها 47 سال و درآمد سرانه سالانه 147 دلار است، و این کشور در پنج ساله گذشته به طور مداوم در ته جدول قرار داشته است.
بر اساس این بررسی شاخص توسعه انسانی در جمهوری دموکراتیک کنگو، زامبیا و زیمبابوه در طول چهار دهه اخیر به پایین‌تر از میزان این شاخص در این کشورها در دهه 1970 سقوط کرده است.
هلن کلارک، مدیر صندوق توسعه سازمان ملل، و نخست‌وزیر سابق نیوزیلند گفت: "این کشورها درس عبرتی در مورد اثر مصیبت‌بار جنگ، همه‌گیری ایدز و سوء‌مدیریت سیاسی و اقتصادی هستند."
هدف این بررسی این است که با در نظرگرفتن عواملی شامل بهداشت، تعلیم و تربیت، برابری جنسیتی و آزادی سیاسی- ارزیابی گسترده‌تری از مورد کیفیت زندگی، و نه صرفا درآمد، در کشورها به دست دهد- و سرپرست پژوهشگران نویسنده این گزارش، جنی کلوگمن می‌گوید اغلب کشورهای دنیا نسبت به سال 1970 دستخوش "پیشرفت قابل‌توجهی" شده‌اند.
میانگین امید به زندگی از 59 سال به 70 سال رسیده است، میزان حضور در مدارس ابتدایی از 55 درصد به 70 درصد افزایش یافته است، و درآمد سرانه دوبرابر شده است و به بیش از 10000 دلار رسیده است. به گفته او بسیاری از فقیرترین کشورها بزرگترین دستاوردها را داشته‌اند.
کلوگمن گفت: "در مجموع مردم جهان سالم‌تر، تحصیل‌کرده‌تر و ثروتمندتر شده‌اند و قدرت بیشتری در انتخاب رهبران‌شان و مسئول نگه‌داشتن آنها نسبت قبل پیدا کرده‌اند."
او افزود: "اما برخی از کشورها دچار پس‌رفت‌های جدی به خصوص در زمینه بهداشت شده‌اند- که در برخی موارد دستاوردهای چندین دهه را به باد داده است."
"بحران اخیر مالی جهانی برای بسیاری افراد شوک‌آور بود، به خصوص افرادی که شغل‌های‌شان را از دست دادند."
کشورهایی که بیش از همه در طول 20 سال گذشته در این رده‌بن دی بالا رفته‌اند، شامل "معجزه‌های رشد" مانند چین، که در طول پنج سال گذشته با پنج پله بالا آمدن به رده هشتاد و نهم رسیده است، اندونزی و کره جنوبی می‌شوند.
اما کشورهای نپال، عمان و تونس نیز وجود دارند، به گفته این بررسی: "در آنها پیشرفت در ابعاد غیردرآمدی توسعه انسانی به طور مشابهی قابل‌توجه بوده است."
کشورهای جدید با زندگی خوب راه‌های متفاوتی را برای رسیدن به موفقیت در پیش گرفته‌اند.
این گزارش می گوید: "بسیاری از کشورها در درازمدت با تاکید بر بهداشت و آموزش به خوبی عمل کرده‌اند؛ کشورهایی دیگر برای رسیدن به رشد اقتصادی سریع تلاش کرده‌اند، گرچه که گاهی این رشد اقتصادی به قیمت بالای تاثیرات زیانبار بر پایداری زیست‌محیطی به دست آمده است."
در 6 کشور آفریقایی زیرصحرا و سه کشور در اتحاد شوروی سابق، امید به زندگی اکنون نسبت به میزان آن در 1970 پایین‌تر است، که عمدتا به خاطر شیوع HIV و شرایط سخت‌تر برای بزرگسالان در این کشورهای سابقا کمونیست است.
و با وجود اینکه درآمد کشورها به طور قابل‌توجهی افزایش یافته است، کشورهای فقیر لزوما به اندازه پیشرفت‌شان در بهداشت و آموزش، رشد اقتصادی رشد اقتصادی سریع پیدا نکرده اند.
"به طور میانگین کشورهای ثروتمند در طول 40 سال گذشته سریع‌تر از کشورهای فقیر رشد کرده‌اند."
"شکاف میان کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه باقی می‌ماند: زیرگروه کوچکی از این کشورها در راس توزیع درآمد در جهان باقی مانده‌اند و تنها معدودی از کشورهای فقیر به گروه با درآمد بالا پیوسته‌اند."
